ΣΧΟΛΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Πλησιάζει η ώρα να ξεκινήσουν οι σχολικοί αγώνες.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ

Όταν πρωτοξεκίνησα το σκάκι (1983) δεν υπήρχαν σχολικοί αγώνες. Οι μαθητές που ασχολούνταν ήταν λίγοι και οι περισσότεροι «μεγάλης» ηλικίας (Γυμνασίου και Λυκείου).

Για λόγους που δεν είναι του παρόντος, σιγά -σιγά αρχίσαμε να απευθυνόμαστε σε μαθητές μικρότερης ηλικίας και σήμερα φτάσαμε να καλούμε Νήπια και Προνήπια να τους μάθουμε σκάκι.

Στην αρχή (1988, ορίζει η ΕΣΟ το πρώτο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα) κάποιοι Σύλλογοι ή Δήμοι που είχαν οργανωμένα σκακιστικά τμήματα διοργάνωναν (Τριανδρία 1991-2003) προκριματικές φάσεις σχολικού. Σε κάποιες περιοχές δεν γινόταν καθόλου προκριματικές φάσεις αλλά μαθητές του ενεργού σωματείου στέλνονταν ως προκριμένοι. Στα μεγάλα αστικά κέντρα όπου γίνονταν περισσότερες από μία προκριματικές φάσεις κάποιοι μαθητές έπαιζαν διπλά.

ΣΗΜΕΡΑ

Γίνονται προκριματικές φάσεις οργανωμένες και ελεγχόμενες από την ΕΣΟ και τις Ενώσεις. Η τελική φάση γίνεται σε μέρος που έχει επιλεγεί αφού βρεθεί ανάδοχος διοργανωτής μετά από πρόσκληση της ΕΣΟ.

ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ

1. Οι πρώην εθελοντές Διαιτητές πληρώνονται
2. Κάποιοι πρώην εθελοντές Διοργανωτές πληρώνονται
3. Υπάρχει μεγαλύτερη δημοσιότητα
4. Όλοι (ξέρουν δεν ξέρουν) παίζουν με ρολόι
5. Διαιτητές είναι και γονείς που δεν ξέρουν σκάκι
6. Οι γονείς πληρώνουν πολύ περισσότερα αφού εκτός από την υποχρεωτική διαμονή τους σε Ξενοδοχείο (ακόμη και αν έχουν δίπλα σπίτι – εκτός λίγων εξαιρέσεων) πληρώνουν πλέον παράβολο σε όλες τις φάσεις της διοργάνωσης

ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟ

1. Ο χρόνος σκέψης παραμένει 15’/παρτίδα.
2. Το πρωτάθλημα (προκριματικοί, ημιτελικοί και τελικοί) γίνεται σε μία ή δύο ημέρες.
3. Ο αγωνιστικός χώρος τις περισσότερες φορές είναι τεράστιος
4. Στον αγωνιστικό χώρο δυσκολεύεσαι να ακούσεις τον … διπλανό σου
5. Οι γονείς τις περισσότερες φορές «ξεροσταλιάζουν» έξω από το χώρο των αγώνων και πολλές φορές και του κτιρίου
6. Οι γονείς διαμαρτύρονται για τις συνθήκες
7. Οι διοργανωτές τα βρίσκουν όλα τέλεια
8. Οι νικητές ξεχνούν τις αντίξοες συνθήκες

ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ;

Αυτό ήταν πάντα ένα καλό ερώτημα που δυστυχώς το απαντούσαμε με διαφορετικό τρόπο.

Κάποιοι πιστεύουν ότι το σχολικό σκάκι πρέπει να «αναβαθμιστεί» και να γίνεται όπως και τα Νεανικά. Μάλιστα έχει προταθεί να δίνεται και μοριοδότηση για το Πανεπιστήμιο. Άλλοι θέλουν το σχολικό να γίνεται με αυτό τον τρόπο που γίνεται γιατί πετυχαίνουμε προβολή και δημοσιότητα λόγω της μαζικότητας του. Υπάρχουν πολλές και ποικίλες απόψεις και προτάσεις που όμως δεν αναλύουν την ανάγκη ύπαρξης ενός σχολικού πρωταθλήματος. Δεν εστιάζουν σε αυτούς που συμμετέχουν και τελικά ποιο αποτέλεσμα θέλουμε να πετύχουμε;

Στις 7 Σεπτεμβρίου 2002 καταθέσαμε πρόταση στο Συνέδριο της ΕΣΟ σχετικά με το πώς φανταζόμαστε το σχολικό σκάκι. Αντίστοιχες προτάσεις είχαμε διατυπώσει και στο παρελθόν κάποιες από τις οποίες έχουν υιοθετηθεί από τους αρμόδιους φορείς.

Όλα τα προηγούμενα χρόνια βλέπουμε τους «συνήθεις ύποπτους» πρωταθλητές των κατηγοριών τους να έρχονται στα σχολικά να κάνουν περίπατο και …την πλάκα τους.

Το σχολικό πρωτάθλημα θα έπρεπε να είναι ένα φεστιβάλ που θα διαφήμιζε το σκάκι. Θα μπορούσαν να γίνονται παράλληλα δρώμενα σε διπλανούς υπαίθριους χώρους, όπου αυτοί υπάρχουν, με διττό στόχο: α) Προβολή και β) προσέγγιση του διοργανωτή Δήμου. Οι μαθητές που ξέρουν λιγότερο σκάκι, οι αρχάριοι μαθητές και τελικά οι μελλοντικοί αθλητές θα έχουν την ευκαιρία να διακριθούν και αυτοί αλλά κυρίως να προσεγγίσουν το σκάκι με περισσότερο παιγνιώδη τρόπο και λιγότερο αγωνιστικό.

ΠΡΟΤΕΙΝΩ:

1. Οι αγώνες να συνεχίσουν να γίνονται ελεγχόμενοι από τις Ενώσεις χωρίζοντας τις περιοχές όπου αυτό είναι αναγκαίο
2. Να αυξηθούν τα προκριματικά πρωταθλήματα με στόχο την «εμπλοκή» σχολικών μονάδων και δασκάλων στις διοργανώσεις
3. Να γίνονται σε σχολικά συγκροτήματα ώστε κάθε τάξη να παίζει ήσυχα μέσα σε μία αίθουσα
4. Στις αίθουσες πολλαπλών να γίνονται μόνο παράλληλες εκδηλώσεις και όχι αγώνες
5. Να προβλέπεται χώρος αναμονής κατάλληλα διαμορφωμένος και προσεγμένος για τους γονείς
6. Οι 6 πρώτοι νικητές κάθε τάξης αφού βραβευτούν (εφόσον οι τελικές φάσεις συνεχίσουν να είναι μαζικές) να μην έχουν δικαίωμα να ξαναπαίξουν σε προκριματική φάση τα επόμενα χρόνια. Θα μπορούσε να γίνει πρωτάθλημα πρωταθλητών. Τους νικητές μπορούμε να τους ωθήσουμε στα προκριματικά των κατηγοριών τους που έτσι κι αλλιώς παίζουν
7. Τα ομαδικά να γίνονται όπως και σε άλλα αθλήματα με νοκ άουτ σύστημα και σχολείο έδρα. Στην τελική φάση των ομαδικών να συμμετέχουν λίγες ομάδες

Κώστας Γιουβαντσιούδης